γράφει ο Γεώργιος Β. Γκλαβάς…
«ΣΠΗΛΑΙΩΔΗ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΚΑΣΤΡΙΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ! ΕΔΩ ΟΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΠΑΓΟΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΗΜΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ «ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ» ΚΑΣΤΡΙΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ , ΣΤΟ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ -ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΝΗΜΕΙΩΝ –
ΘΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ!!! ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ: Οι Καστριώτες, προαισθανόμενοι ίσως, την άρρηκτη σχέση του χωριού με τα υπόγεια θαύματα της φύσης, έχτισαν αντίκρυ στο περίφημο Σπήλαιο «Των Λιμνών» Καστριών, πριν ένα και πλέον αιώνα (1886), τον «Σπηλαιώδη» Ναό της Αναλήψεως.
Λέγεται ότι, στη θέση που χτίστηκε ο αρχικός ναΐσκος είχε βρεθεί , πάνω σε κατακόρυφο βράχο της σπηλιάς, αποτύπωμα της ιερής εικόνας της Αναλήψεως. Το ιερό του ναού είναι διαμορφωμένο μέσα σε σπηλιά (Σπηλαιώδης Ναός), η οποία περιβάλλεται από πανύψηλους κατακόρυφους βράχους, ζωγραφισμένους από θαυμαστούς σταλακτίτες, σκεπασμένους από καταπράσινους κισσούς και άλλα αναρριχώμενα άγρια φυτά!
Το χειμώνα, με τα πολλά τα χιόνια, τα παγωμένα χιονόνερα, που σταλάζουν αδιάκοπα, από τους άνωθεν του ναού κατακόρυφους βράχους, δημιουργούν τους δικούς τους πρόσκαιρους παγοσταλακτίτες, τους οποίους σαν θωρείς σου κόβουν την ανάσα!! Την άνοιξη, που λιώνουν τα χιόνια του Χελμού, στην παρακείμενη χαράδρα, σχηματίζεται γραφικός καταρράκτης, τροφοδοτούμενος από τα ορμητικά χιονόνερα του βουνού.
Το θέαμα είναι φανταστικό! Ο αρχικός Ναός χτίστηκε το 1888 και ανακατασκευάστηκε εκ θεμελίων το έτος 1908. Ο μοναδικός αυτός Ναός, με την τρίκορφη πριονωτή στέγη, που αποτελεί σπάνιο δείγμα αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, έχει χαρακτηριστεί, με απόφαση του ΥΠ.ΠΟ, διατηρητέο μνημείο, και αξίζει κάθε φροντίδας και προστασίας, από τους προεστούς της εκκλησίας και της πολιτείας!!! Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι, ο φημισμένος ναός της Αναλήψεως Καστριών, αποτελούσε ανέκαθεν, ιερό προσκύνημα και σημείο αναφοράς, για ολόκληρη την περιοχή των Καλαβρύτων.
Αυτό αποδεικνύεται και από μια ιστορική φωτογραφία, με ένδεκα Καρνεσιώτες φουστανελοφόρους, που τυχαία ανακαλύψαμε αναρτημένη, στο καφενείο του Π. Φλόκα, στην Άνω Κλειτορία (Καρνέσι)! Πίσω σ’ αυτή αναγράφεται: «Εκδόθηκε της Αναλήψεως το 1923.
Οι εικονιζόμενοι -αναφέρονται 11 ονόματα – ήταν όλοι απολυθέντες, από την εκστρατεία της Μ. Ασίας και είχαν μεταβεί έφιπποι στην Ανάληψη Καστριών»!!! Σε απόκρυφο σημείο, πάνω από το ναΐσκο, διακρίνονται τα ερείπια παλαιού οχυρώματος, το οποίο, φημολογείται ότι, το 1821, είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο των Πετμεζαίων , ενώ αργότερα ήταν κρησφύγετο του θρυλικού «λήσταρχου» Πανόπουλου.
Εδώ ο επισκέπτης μένει άναυδος, αντικρίζοντας τα σημάδια της ιστορίας και την αλλόκοτη ομορφιά του τοπίου! Κατά τη γιορτή της Αναλήψεως, το απέριττο εκκλησάκι, προσελκύει μεγάλο πλήθος προσκυνητών! Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι, στα παλιότερα χρόνια, κατά τη γιορτή της Αναλήψεως, κατέφθαναν εδώ προσκυνητές , από ολόκληρη την π. επαρχία Καλαβρύτων και όχι μόνο, επιβαίνοντες, σε άλογα, μουλάρια και γαϊδουράκια, με στολισμένα τα σαμάρια τους από τα καλύτερα χειροτεχνημένα υφαντά!!
Η περιοχή της λαγκαδιάς βούιζε σαν μελίσσι, από τα χλιμιντρίσματα των ποικιλοστολισμένων ζώων!!!
Στα παλιότερα χρόνια, την παραμονή της γιορτής, ετελείτο στον Ναό Ιερά αγρυπνία, στην οποία συλλειτουργούσε πλήθος ιερέων από τα γύρω χωριά Μετά το πέρας της λειτουργίας οι επισκέπτες έστηναν χορό στο παρακείμενο χάνι του Γιάννη Μπράτσικα, με την παραδοσιακή ορχήστρα του θρυλικού ταβουλιέρη Θεόδ. Μπακόπουλου, από τα Κρυνόφυτα και τους επιδέξιους καραμουζοπαίχτες Μήτσο Ανδριόπουλο, από το Σκεπαστό και Αργύρη Λαμπίρη, από τον Κλείτορα, που στο άκουσμα του βροντερού και παράξενου ήχου της αναστάτωνε τους πάντες, παρακινώντας τους να χορέψουν και ας μην ήξεραν χορό.
Όλα τα σπίτια των Καστριωτών γέμιζαν από επισκέπτες, που απολάμβαναν την πιο ζεστή φιλοξενία, με ψητά αρνιά, χωριάτικες τυρόπιτες – χορτόπιτες – γαλατόπιτες, ντόπια γιαούρτια και σπάνια παραδοσιακά γλυκά!! Νοσταλγώ πάντα όλες αυτές τις τόσο όμορφες σκηνές, που είναι χαραγμένες βαθιά στην ψυχή μου και δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ!!! Αυτό άλλωστε ήταν και το βασικό ερέθισμα να αναλάβω την πρωτοβουλία διάνοιξης του δρόμου που οδηγεί σήμερα στο γραφικό εκκλησάκι, που έγινε το 1982, από τον πρώην Σύλλογο Καστριωτών Πάτρας –«ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ», επί προεδρίας μου, με την ολόπλευρη συμπαράσταση και δαπάνες μελών του Συλλόγου και άλλων δωρητών!
Επίσης μαζί με τη διάνοιξη του δρόμου, είχαμε χτίσει και μία τσιμεντοπλιθόκτιστη βρυσούλα, με την ένδειξη «Βρύση Ιερεμία», η οποία όμως σήμερα δεν υπάρχει εκεί και θεωρούμε πως πρέπει κάποτε να ανακατασκευαστεί, στη μνήμη του αοίδιμου γέροντα Ιερεμία, που μόναζε εκεί και κάηκε από τη φωτιά που είχε ανάψει, να ζεσταθεί!!
γράφει ο Γεώργιος Β. Γκλαβάς…
