Ξενώνας Καστριών! Γράφει ο Γεώργιος Γκλαβάς:
Με αφορμή το δημοσίευμα στη Ιστοσελίδα «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ PRESS, της 13 Μαρτίου 2021, με τίτλο: «Καστριά Καλαβρύτων – Είκοσι χρόνια σε ύπνο ο Ξενώνας», λόγω της σοβαρότητας του θέματος, θεωρώ υποχρέωσή μου, ως Καστριώτης και ως άνθρωπος, που αφιέρωσα πολύτιμο χρόνο, από διάφορες υπεύθυνες θέσεις, για την αξιοποίηση και λειτουργία του μυθικού Σπηλαίου «Των Λιμνών», που η φύση χάρισε στο χωριό μου, καθώς και για τις μελέτες οικονομοτεχνική και αρχιτεκτονική του εγκαταλειμμένου Ξενώνα, για σωστή και πλήρη ενημέρωση, κάθε ενδιαφερόμενου, να παραθέσω τα ακόλουθα στοιχεία και πληροφορίες!
O περιβόητος Ξενώνας Καστριών, υπήρξε όνειρο των κατοίκων του χωριού μας και των ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΩΝ, που διέθεσαν για την ανέγερσή του, σημαντικές περιουσίες, χρήματα ( άνω των 65 εκατ. Δρχ.), προσωπική εργασία και ότι άλλο μπορούσαν, ώστε να φτάσει στη φάση που έμεινε, εδώ και δέκα πέντε (15) χρόνια, οπότε εγκαταλείφθηκε, εξαιτίας της αδιαφορίας και κύρια της τοπικιστικής νοοτροπίας, τόσο των υπευθύνων του «Καποδιστριακού» Δήμου Κλειτορίας, όσο και αυτών του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων! Πίσω βέβαια από τους Δήμους, κρύβονται δυστυχώς τα συμφέροντα κάποιων τοπικιστών, οι οποίοι ποτέ δεν είδαν «με καλό μάτι» την επιθυμία των Καστριωτών να δημιουργήσουν, στον τόπο τους, έναν Ξενώνα, όχι μόνο για τη διαμονή τουριστών, αλλά περισσότερο για τη φιλοξενία εδικών, που θα μπορούσαν να ασχοληθούν, συστηματικά, με την παραπέρα επιστημονική και τουριστική αξιοποίηση του μερικώς αξιοποιημένου Σπηλαίου! Συγκεκριμένα, ορισμένοι «παράγοντες» της Κλειτορίας – δεν εννοώ βέβαια τους απλούς πολίτες – και τους έντιμους επαγγελματίες – θα ήθελαν το εικονιζόμενο μεγαλοπρεπέστατο «γιαπί», να «μετακομίσει» από τα Καστριά, στην Κλειτορία, ενώ οι «γηγενείς» Καλαβρυτινοί, που αρκετοί έχουν δικά τους Ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα, θα επιθυμούσαν αυτό να βρίσκεται «στη μέση στα Καλάβρυτα» ή πουθενά και φυσικά ο καθένας θα ήθελε να γίνει στο δικό του χωριό!!!
Από το 1964, που ανακαλύφθηκε το περίφημο Σπήλαιο «Των Λιμνών», από τον αείμνηστο Καστριώτη Βασίλη Τεμπέλη, οι Καστριώτες μετέτρεψαν τα σπίτια τους σε ξενοδοχεία ύπνου και φαγητού, για τους εκατοντάδες ορειβάτες, σπηλαιολόγους, αρχαιολόγους και άλλους ειδικούς που, επί τριάντα περίπου χρόνια αναλώθηκαν με την εξερεύνηση, μελέτη και αξιοποίηση της Α’ Φάσης Σπηλαίου, που ήταν ένα τα πολύ δύσκολα και εξειδικευμένα έργα. Τα πρώτα έργα αξιοποίησης του μυθικού Σπηλαίου, άρχισαν το 1981 από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.), ύστερα από τεράστιες προσπάθειες και αγώνες των εκάστοτε Κοινοταρχών, των Συλλόγων Καστριωτών και αρκετών άλλων παραγόντων των Καλαβρύτων και της Αχαΐας. Το 1983, ύστερα από κυβερνητική απόφαση, η οποία πάρθηκε προκειμένου οι δήμοι και οι κοινότητες να αποκτήσουν πόρους, από την αξιοποίηση μνημείων και στοιχείων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους, το έργο του Σπηλαίου αποκεντρώθηκε, από τον ΕΟΤ και περιήλθε στην αρμοδιότητα της τοπ. αυτοδιοίκησης. Για την έγκριση χρηματοδότησης, αναπτυξιακών έργων, στους δήμους και στις κοινότητες γνωμοδοτούσαν τότε τα Νομαρχιακά Συμβούλια. Ας σημειωθεί εδώ ότι, ο αείμνηστος Δήμαρχος Καλαβρύτων Π. Πόλκας, είχε υποβάλει πρόταση, στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αχαΐας, για τη δημιουργία κοινής Δημοτ. Επιχείρησης, μεταξύ Δήμου Καλαβρύτων και Κοινότητας Καστριών, για την αξιοποίηση τόσο του Σπηλαίου, όσο και του Χιονοδρομικού Κέντρου, η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε λόγω διαφωνιών,! Η π. Κοινότητα Καστριών, με την με αριθμ.13/1983 απόφαση του Κ.Σ. που πάρθηκε, ύστερα από Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων και των Συλλόγων Καστριωτών, αποφάσισε να συστήσει αμιγή Κοινοτική Επιχείρηση, για την παραπέρα αξιοποίηση του Σπηλαίου και των λοιπών αξιόλογων μνημείων και στοιχείων του χωριού μας. Η παραπάνω απόφαση της κοινότητας Καστριών κοινοποιήθηκε τόσο στη Νομαρχία Αχαΐας, όσο και στον Ε.Ο.Τ απ’ όπου ζητήθηκε η παραχώρηση στην Κοινότητα, όλης υποδομής του Σπηλαίου και του περιπτέρου , που είχαν δημιουργηθεί από τον Ε.Ο.Τ., για την παραπέρα αξιοποίηση και λειτουργία τους.
Τόσο η Νομαρχία Αχαΐας, όσο και ο Ε.Ο.Τ., ενέκριναν την απόφαση της Κοινότητας Καστριών, με τις προϋποθέσεις, που αναφέρονται επιγραμματικά στο με αριθμ. 514508/ 16- 4- 84 έγγραφο του Ε.Ο.Τ. προς την Κοινότητα Καστριών: «………Το αίτημά σας είναι εύλογο και σύμφωνο με τη γενικότερη Κυβερνητική πολιτική, που συνίσταται στην σταδιακή παραχώρηση των περιουσιακών στοιχείων του Οργανισμού στους Ο.Τ.Α., με τις εξής βασικές υποχρεώσεις: 1) Να υπάρχει πλήρες πρόγραμμα αξιοποίησης που θα έχει εγκριθεί από το Νομαρχιακό Συμβούλιο…..2) Να μην υποβαθμιστούν οι εγκαταστάσεις που παραχωρούνται…3)Η ανάληψη εκμετάλλευσης της μονάδος να γίνει από την Κοινότητα ή άλλο φορέα, που θα συσταθεί με πρωτοβουλία της Κοινότητας και με συμμετοχή της, κατά ποσοστό τουλάχιστον 51% ……..Κατά συνέπεια, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών διαμόρφωσης του Σπηλαίου και του περιπτέρου…… και προκειμένου να προχωρήσουμε στις διαδικασίες της παραχώρησής των, θα πρέπει…. να μας στείλετε το πρακτικό του Κοινοτ. Συμβουλίου σας, επικυρωμένο από το Νομαρχιακό Συμβούλιο, μαζί με το πλήρες πρόγραμμα αξιοποίησης»! Ύστερα από αίτημα της Κοινότητας Καστριών και μετά από παρέμβαση του εξαίρετου συμπατριώτη μας Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, αρμόδιου τότε Υφυπουργού Εσωτερικών, το (ΥΠ.ΕΣ) ανέθεσε, με προκήρυξη διαγωνισμού, την σύνταξη ΠΡΟΤΥΠΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ «ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΝ», σε ειδικό Γραφείο μελετών στην Πάτρα. Για τη συνέχιση των έργων εντός του Σπηλαίου, με απόφαση του Νομαρχ. Συμβουλίου Αχαΐας, συγκροτήθηκε επιτροπή ειδικών επιστημόνων και φορέων, της οποίας Συντονιστής – πρόεδρος είχε την τιμή να είναι ο γράφων. Σημειώνω εδώ ότι, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Καστριωτών Πάτρας, είχε ζητηθεί από τους ιδιοκτήτες των παλαιών αλωνιών, η δωρεάν παραχώρησή τους, για αξιοποίηση προς όφελος του χωριού. Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών πρόσφερε δωρεάν το μερίδιό τους. Επειδή όμως δεν διέθεταν τίτλους ιδιοκτησίας η π. Κοινότητα Καστριών, με πρόεδρο τον Αντώνη Γκλαβά, ξεπερνώντας κάποιες αρνητικές προκαταλήψεις, προχώρησε σε αναγκαστική απαλλοτρίωση της αντίστοιχης έκτασης έξι (6) περίπου στρεμ., για την κατασκευή του ξενώνα (ΦΕΚ 302/87). Παράλληλα η Κοινότητα αγόρασε και κτηματική έκταση οκτώ (8) περίπου στρεμ., στο χώρο του Σπηλαίου, για τη δημιουργία εστιατορίου, με σύμβαση παραχώρησης, για 15 χρόνια. Τα χρηματικά ποσά που απαιτήθηκαν για τις απαλλοτριώσεις και αγορές των κτημάτων, η Κοινότητα Καστριών τα εξασφάλισε, με δάνεια από το ΥΠ.ΕΣ. Σε διαρκή συνεργασία με τους μελετητές , έγινε επιλογή και προγραμματισμός στοχευόμενων και εφικτών δράσεων, για την ένταξή τους σε αντίστοιχα προγράμματα, ενώ δρομολογήθηκαν όλες οι διαδικασίες, για τη δημιουργία της Κοινοτ. Επιχείρησης. Στο παραπάνω πλαίσιο, με την με αριθμ.2/1985 απόφαση της Επιτροπής Αξιοποίησης Σπηλαίου προτάθηκε, στο Νομαρχ. Συμβούλιο, η κατασκευή Ξενώνα 48 κλινών, με ένταξη της χρηματοδότησής του, στον ισχύοντα, τότε, αναπτυξ. Νόμο 1262/82, για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών του Σπηλαίου και αυτών του Χιονοδρομικού Κέντρου, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν, τότε, στην περιοχή επαρκής ξενοδοχειακή κάλυψη. Ο ΕΟΤ, ύστερα από αίτημα της Κοινότητας Καστριών, αφού ενέκρινε την καταλληλότητα του οικοπέδου, ανέθεσε τη σύνταξη αρχιτεκτονικής μελέτης στον αρχιτέκτονα της υπηρεσίας του Τάσο Μπαμπάση. Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι Σύλλογοι Καστριωτών προσέφεραν σημαντικά χρηματικά ποσά, για την αντιμετώπιση των πρώτων λειτουργικών εξόδων της Επιχείρησης, ενώ αρκετοί Καστριώτες παρακινούμενοι, από τους Συλλόγους πρόσφεραν, δωρεάν, τις ιδιοκτησίες τους, γύρω από το Σπήλαιο, προκειμένου να γίνουν τα απαιτούμενα έργα υποδομής και να ενισχυθούν τα πάγια περιουσιακά στοιχεία της εποχείρησης. Σημαντικότατη ήταν η προσφορά του Ευπατρίδη αείμνηστου Γεωργίου Κόκκαλη, ανερχόμενη στο ποσό των 2.500. 000 δρχ.
Με τη συνταχθείσα Πρότυπη οικονομ/χνική μελέτη, που έγινε με βάση τις προϋποθέσεις που είχε θέσει ο Ε.Ο.Τ. για την παραχώρηση του Σπηλαίου και του περιπτέρου, καθορίστηκαν και οι σκοποί της Επιχείρησης, οι βασικότεροι από τους οποίους ήταν: Η παραπέρα αξιοποίηση και λειτουργία του Σπηλαίου και του περιβάλλοντος χώρου. – Η κατασκευή του Ξενώνα, σύμφωνα με την μελέτη του ΕΟΤ.- Η δημιουργία Βιοσπηλαιολογικού Εργαστηρίου, στον κάτω όροφο του σπηλαίου. – Η δημιουργία εστιατορίου, στο χώρο του Σπηλαίου. – Η δημιουργία εργαστηρίου παραγωγής και τυποποίησης παραδοσιακών προϊόντων, για την απασχόληση και για την απόκτηση εσόδων. – Η αξιοποίηση του Σπηλαιώδους Ναού της Αναλήψεως, των πηγών της «Μαύρης Λίμνης» και του ίδιου του οικισμού. – Η συνεργασία με τη Δημοτ. Επιχείρηση Χιονοδρομικού Καλαβρύτων, με προοπτική σύνδεσης Σπηλαίου – Ύδατα της Στυγός, με ΤELEFERIC κ.ά. Η συνταχθείσα οικον/χνική μελέτη, που αφορούσε στην κατασκευή του Ξενώνα υποβλήθηκε για αξιολόγηση, στη Δ/νση Περιφ/κής Ανάπτυξης Δυτ. Ελλάδος, η οποία, με το έγγραφό της 892/21- 2-1989, γνωμοδότησε για την βιωσιμότητα της μονάδας και εισηγήθηκε, για την υπαγωγή της επένδυσης προς χρηματοδότηση, με βάση τον αναπτυξ/κό νόμο 1262/82. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, το συνολικό ύψος της επένδυσης (προϋπολογισμός Ξενώνα) ανερχόταν, τότε, στο ποσό των 140 εκατομ. δρχ. ενώ η επιχορήγηση που προβλεπόταν από το νόμο υπολογιζόταν, (για τις Δημοτ. Επιχειρήσεις) στο ποσό των 91 εκατ. δρχ. (ποσοστό 65%). Η π. Κοινότητα είχε εξασφαλίσει, παράλληλα, εγκεκριμένο άτοκο δάνειο, ύψους 44,8 εκατομ. δρχ., από το Ταμείο Παρακ/κών και Δανείων. Υπολειπόταν δηλ, το ασήμαντο ποσό των 4,2 εκατ. δρχ, το οποίο θα καλυπτόταν από την αξία του οικοπέδου και από τα έσοδα λειτουργίας του Σπηλαίου, αφού η Επιχείρηση ήταν κερδοφόρα. Ενώ λοιπόν η Κοινότητα Καστριών είχε προχωρήσει σε όλες τις νόμιμες διαδικασίες, για τη σύσταση της Επιχείρησης και ενώ, ύστερα από τεράστιες και αφάνταστες δυσκολίες και εμπόδια, όλα τα έργα υποδομής στο ιδιόρρυθμο Σπήλαιο βρισκόντουσαν στο στάδιο της ολοκλήρωσης, για τη λειτουργία της μονάδας, τότε και μόνον τότε, εντελώς απροσδόκητα, συνέβη το εξής παράδοξο γεγονός: Στην γειτονική Κλειτορίας πραγματοποιήθηκε σύσκεψη φορέων της κοινότητας, όπου αποφασίστηκε: (όπως επιγραμματικά αναφέρεται και σε σχετικό δημοσίευμα της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ – Φύλ. Ιανουαρίου 1989): «Να ζητηθεί από το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αχαΐας η διεύρυνση του φορέα εκμετάλλευσης του Σπηλαίου Καστριών, με τη συμμετοχή περισσοτέρων Κοινοτήτων, που θα μπορούσαν να επιλύσουν, πολλά από τα οικονομικά τους προβλήματα, από το Σπήλαιο, όπως και η ξενοδοχειακή μονάδα των 48 κλινών να τμηματοποιηθεί σε μικρότερες μονάδες… που θα εγκατασταθούν και σε άλλες Κοινότητες….»
Ακολούθησε η λήψη και υποβολή στη Νομαρχία πανομοιότυπων – υποκινούμενων – αποφάσεων των Κοινοτήτων Κλειτορίας, Κρινοφύτων, Αγίου Νικολάου και Άρμπουνα, με τις οποίες ζητούσαν τη συμμετοχή τους στο φορέα εκμετάλλευσης του Σπηλαίου!!! Οι παραπάνω αδικαιολόγητες και άνομες διεκδικήσεις προκάλεσαν αντεγκλήσεις και αντιπαραθέσεις, που πήραν μεγάλη έκταση και απασχόλησαν τις υπηρεσίες της Νομαρχίας, του Ε.Ο.Τ., του ΥΠ.ΠΟ., τον τύπο κ.ά., ενώ προκάλεσαν εμπλοκή και καθυστέρηση στη χρηματοδότηση των έργων του Σπηλαίου. Το μυθικό Σπήλαιο, έγινε «το μήλο της έριδος» ! Το Νομαρχ/κό Συμβούλιο Αχαΐας, κάτω από την πίεση των πολιτικών παρεμβάσεων που ασκήθηκαν, με απόφασή του ( αρ. 11/1989), η οποία ήταν αντίθετη απ’ όλες τις προηγούμενες, που είχε λάβει, απέρριψε το αίτημα των Καστριών, για υπαγωγή της επένδυσης του Ξενώνα στον αναπτυξ. νόμο 1262/82, με το αιτιολογικό ότι, δεν είχε συσταθεί ο φορέας, από ευθύνη βέβαια του Νομάρχη!!! Το αποτέλεσμα ήταν να καταργηθεί, στη συνέχεια, ο παραπάνω ευεργετικός νόμος, για τις ορεινές τουριστικές περιοχές και να χαθεί για πάντα, η μοναδική ευκαιρία υλοποίησης της σημαντικής αυτής επένδυσης, ολοκλήρωσης και λειτουργίας του Ξενώνα, μαζί με το Σπήλαιο, προς όφελος ολόκληρης της περιοχής και ιδιαίτερα της γειτονικής Κλειτορίας! Θα πρέπει να επισημάνω εδώ ότι, εάν η Κοινότητα Καστριών δεχόταν τη δημιουργία διακοινοτικής επιχείρησης, με τη συμμετοχή 18 Κοινοτήτων, είναι βέβαιο ότι, όχι μόνο το Σπήλαιο, δεν επρόκειτο ποτέ να αξιοποιηθεί και να λειτουργήσει, όπως συνέβη και με τον Ξενώνα, αλλά κατά τη λαϊκή ρήση: «θα γινόμαστε από 18 χωριά»!
Η π. Κοινότητα Καστριών, με τη συνεργασία του ΕΟΤ και του ΥΠ.ΠΟ, κατόρθωσε – κάτω από απίστευτα εμπόδια και «τρικλοποδιές» – να λειτουργήσει το περίφημο Σπήλαιο, από 4 Αυγούστου 1990. Αξίζει να σημειώσω ότι, το Υπ. Πολιτισμού, σε έγγραφό του (αρ.345/1991), προς τη Νομαρχία Αχαΐας, αναφέρει ότι: «Το Σπήλαιο των Λιμνών, είναι το καλύτερα οργανωμένο σε λειτουργία σπήλαιο, σ’ ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο…!» Ενώ λοιπόν το Σπήλαιο λειτουργούσε κανονικά, με ευθύνη της Κοινότητας Καστριών, ο τ. Νομάρχης Ν. Τάγαρης, λόγω των αφόρητων πιέσεων που δεχόταν κωλυσιεργούσε, επί δύο περίπου χρόνια, την λήψη απόφασης, για τη σύσταση της Επιχείρησης, αναγκάζοντας τους Καστριώτες να προσφύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας. Παρεμβαίνοντας, τότε, ο ΕΟΤ με έγγραφό του (αρ.524380/1992) γνωστοποίησε στην Νομαρχία Αχαΐας ότι: «δεν συμφωνεί για τη σύσταση διακοινοτικής Επιχείρησης, διότι το Σπήλαιο είχε παραχωρηθεί, στην Κοινότητα Καστριών, με σύμβαση, που προέβλεπε τη σύσταση αμιγούς Κοινοτ. Επιχείρησης. Κατόπιν αυτού ο τ. Νομάρχης Ν. Τάγαρης, με την με αρ. 24496/20-10-1992 απόφασή του, που δημοσιεύτηκε στο με αρ. 710/1992 ΦΕΚ, επικύρωσε όλες τις σχετικές αποφάσεις της π. Κοινότητας, που παρέμεναν «μουχλιασμένες» στις ντουλάπες της Νομαρχίας. Το κωμικό είναι ότι, ο ΣΔΟΕ επέβαλε και πρόστιμο 900 χιλ. δρχ., στην π. Κοινότητα, που πλήρωσε από έσοδα του Σπηλαίου, επειδή δεν είχε θεωρήσει τα νόμιμα βιβλία και στοιχεία, με ευθύνη φυσικά της Νομαρχίας!!! Είναι γνωστό ότι, κατά την περίοδο που το Σπήλαιο λειτούργησε, με ευθύνη της Κοινότητας Καστριών (1990 – 92, αλλά και ως αμιγής Κοινοτ, Επιχείρηση (1993 -98, με προέδρους αυτής, διαδοχικά τον γράφοντα και τον Χρ. Γκλαβά, εκτελέστηκαν, με αυτοχρηματοδότηση πολύ σημαντικά έργα, όπως: α) Ολοκληρώθηκαν και εγκρίθηκαν, από το Κρατ. Αρχαιολ. Συμβούλιο, όλες οι εξειδικευμένες μελέτες, και προκηρύχτηκε πανελλήνιος αρχιτεκτ. διαγωνισμός, για την παραπέρα αξιοποίηση του Σπηλαίου και περιβάλλοντος χώρου, β) Έγιναν εκτεταμένες ανασκαφές, στον κάτω όροφο του Σπηλαίου, με ευθύνη του Εφόρου Αρχαιοτήτων ΥΠ.ΠΟ Αδαμ. Σάμψων, γ) Υλοποιήθηκε, με επιχορήγηση και του ΕΟΤ, «εκστρατεία» διαφημιστικής προβολής του Σπηλαίου και όλων των αξιόλογων μνημείων των Καλαβρύτων, δ) Επεκτάθηκε, με χρηματοδότηση από ειδικό πρόγραμμα της ΕΟΚ, η τουριστική διαδρομή στο εσωτερικό του σπηλαίου, ε) Δημιουργήθηκε εστιατόριο, στον χώρο αυτού, με σύμβαση παραχώρησης σε ιδιώτη, στ) Κατασκευάστηκε ο σκελετός του ξενώνα και έγινε ανάθεση της ολοκλήρωσης και εκμετάλλευσής του σε ιδιώτη, με σύμβαση παραχώρησης και πλήθος άλλων έργων υποδομής και αξιοποίησης, τόσο στο σπήλαιο, όσο και στον οικισμό! Το μόνο, κατά την άποψή μου, λογιστικό λάθος που διαπράχθηκε, από τη διοίκηση του Σπηλαίου, στην περίοδο 1995 – 96, κατά την οποία η Κοινοτ. Επιχείρηση παρουσίασε πλεόνασμα αντί, οι τότε διοικούντες συμπατριώτες, να επενδύσουν τα πλεονάζοντα σημαντικά ποσά, στη συνέχιση εργασιών στον σκελετό του Ξενώνα, τα παρουσίασαν ως κέρδη, με αποτέλεσμα να καταβάλει η Επιχείρηση φόρους, για τις οικονομ. Χρήσεις 1994 -95, συνολικού ποσού άνω των δέκα πέντε εκατομ. δρχ. (15.000.000), χωρίς φυσικά να τους ευχαριστήσει ποτέ το ελληνικό κράτος, για το….. «κατόρθωμά τους»!
Η πείρα έχει δείξει ότι, πολλά πράγματα που ξεκίνησαν, με πολύ καλές προθέσεις, καινοτόμους ιδέες και ωραία σχέδια, στην πορεία απαξιώθηκαν και κατέληξαν σε αφανισμό, λόγω ασυνέχειας και ασυνέπειας. Με το γνωστό νόμο «Καποδίστρια» και την ένταξη των Καστριών στον πρώην Δήμο Κλειτορίας, περίεργα σχέδια τέθηκαν σε άμεση εφαρμογή, με προφανή στόχο την άλωση και σταδιακή διάλυση της πρώην «Κοινοτ. Επιχείρησης Σπηλαίου Καστριών» και τη δημιουργία νέας με έδρα την Κλειτορία. Συγκεκριμένα: Παρόλο που με το νόμο ορίστηκε ότι, οι Κοινοτ. Επιχειρήσεις που είχαν συσταθεί, πριν την εφαρμογή του, θα εξακολουθήσουν τη λειτουργία τους, για τους σκοπούς που συστάθηκαν, με ευθύνη του Δήμου, αλλά με τον όρο το Δημοτ. Διαμέρισμα Καστριών να έχει την πλειοψηφία (4/7) στο Διοικητικό της Συμβούλιο, δυστυχώς αυτά δεν τηρήθηκαν. Όχι μόνο δεν υπήρξε ομαλή συνέχεια της επιχείρησης και υλοποίηση των σκοπών της, αλλά υπήρξε πλήρης στασιμότητα, ακύρωση αλλά και παράβαση του καταστατικού της. Διαπράχτηκαν, σειρά αυθαιρεσιών και ποινικές ακόμη παραβάσεις, από τα πρόσωπα που είχαν οριστεί «Θεματοφύλακες» των σκοπών και των συμφερόντων της Δημοτ. Επιχείρησης Σπηλαίου, με ανυπολόγιστες και δυστυχώς ανεπανόρθωτες ζημιές, όχι μόνο για την ίδια την επιχείρηση, για τα Καστριά, και όχι μόνο. Ειδικότερα, οι αμετροεπείς και «ανευθυνουπεύθυνοι» του Δήμου Κλειτορίας, προκειμένου να εφαρμόσουν, τα τοπικιστικά τους σχέδια, φρόντισαν με το «διαίρει και βασίλευε» να εξοστρακίσουν τους πρωταγωνιστές Καστριώτες, με πρώτον τον γράφοντα που με οδήγησαν ακόμη και στα Δικαστήρια, επειδή ως αντιπρόεδρος και αντιδήμαρχος του Δήμου Κλειτορίας εναντιώθηκε και τελικά ματαίωσα την εφαρμογή της «αμαρτωλής» και λεοντείου σύμβασης, με την ΑΤΕΕΚ, το ιστορικό της οποίας έχω δημοσιεύσει και είναι αδύνατο να περιγράψω εδώ. Η δικαιοσύνη όμως, εν προκειμένω, «είχε τα μάτια της ανοιχτά» και οι υπεύθυνοι που παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση «πήγαν για μαλλιά βγήκαν κουρεμένοι»!!! Πρωταρχικός τους στόχος ήταν, να εξασφαλίσουν «Συμβούλια», διαθέσιμα για το «Ναι σε όλα», εξαγοράζοντας συνειδήσεις Καστριωτών, με διορισμούς, εκβιασμούς και άλλες άνομες ενέργειες! Μέχρι και «υμετέρους νομικούς» επιστράτευσαν, για να παρασύρουν τους Καστριώτες, σε άνομες ενέργειες, ακόμη και σε ψευδομαρτυρίες, που συνιστούσαν (απιστία σε βάρος των σκοπών και των συμφερόντων της Δημοτ. Επιχείρησης, της οποίας είχαν διοριστεί θεματοφύλακες). – Τα αναφερόμενα προκύπτουν από τις δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες εκδόθηκαν από την προσωπική μου προσφυγή στη δικαιοσύνη. Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, διακαής πόθος των «γνωστών – αγνώστων παραγόντων» της Κλειτορίας, ήταν η διαχείριση του Σπηλαίου, για την προώθηση των συμφερόντων τους. Και αφού δεν πέτυχαν τούτο, κατά την ίδρυσή της, όταν «απόχτησαν εξουσία», μέσω του «Καποδιστριακού» Δήμου, επιχείρησαν να την αλώσουν! Το καταστατικό με τους σκοπούς της Επιχείρησης αγνοήθηκε, παντελώς, από τους διοικούντες. – Η παραπέρα αξιοποίηση Β’ Φάσης Σπηλαίου εγκαταλείφθηκε. Ποτέ και κανένας δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, -Το τουριστικό περίπτερο αντί να επεκταθεί, υποβαθμίστηκε. – Η δημιουργία Βιοσπηλαιολ/κού Εργαστηρίου ξεχάστηκε! Το φυσικό στόμιο του Σπηλαίου εγκαταλειμμένο, με τις σκουριασμένες σιδεριές, που είχαν τοποθετήσει οι Καστριώτες από το 1964! -Το Εργαστήριο παραγωγής τοπικών παραδοσιακών προϊόντων ταξίδεψε σε άλλα μέρη! Πήγαν χαμένες σημαντικότατες δαπάνες για τις μελέτες! Ο έναντι του Σπηλαίου λόφος, που παραχωρήθηκε από την εκκλησία για αξιοποίηση, εξελίχθητε σε φιλόξενο βοσκότοπο! Ο παραδοσιακός ναός της Αναλήψεως, μάταια αναζητά κάποιον αρμόδιο να φροντίσει, για την ανάδειξή του, και τη βελτίωση του δρόμου! – Στη «Μαύρη Λίμνη» έγιναν κάποια έργα, χωρίς όμως σωστή μελέτη, τα οποία η φύση, εκδικούμενη, τα κατέστρεψε! -Στον οικισμό Καστριών, κανένα αξιόλογο έργο δεν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια!
Ειδικά για τον Ξενώνα, αν ενδιαφερόντουσαν και ήθελαν οι αρμόδιοι, θα έβρισκαν λύση για την αποπεράτωσή του, όπως βρήκε λύση ο σημερινός Αντιδήμαρχος Σωτήρης Δουκλιάς , για το κτίριο του εστιατορίου, όπου δημιουργείται εκεί το «ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ» και όπως επίσης προσπαθεί ο σημερινός πρόεδρος της ΔΙΚΕΚ Κώστας Κούκιος, με τη δημιουργία του «Θερινού Σχολείου Μυθολογίας» , για τη στέγαση του οποίου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το κτίριο του Ξενώνα, ώστε να μην μένει έτσι, τόσα χρόνια, το «μεγαλοπρεπέστατο φάντασμα», που μας προσβάλει και μας πληγώνει, στη φάτσα του οικισμού και μάλιστα πάνω στο επαρχιακό δρόμο! Ας σημειωθεί ότι, ο Ξενώνας δεν εγκαταλείφτηκε, από τους δύο ενδιαφερόμενους παραχωρισιούχους Γαλανόπουλο και Μιχαηλίδη, λόγω μη βιωσιμότητας, αλλά λόγω του αρνητικού κλίματος και της αδιαφορίας, των αρμοδίων οργάνων της «Επιχείρησης Σπηλαίου και του Δήμου»! Τέλος πρέπει να επισημάνω ότι, με βάση την «ΠΡΟΤΥΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΤΕΧΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΜΙΓΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΝ» η κατασκευή και λειτουργία του Ξενώνα, δεν ξεκίνησε με λάθος προγραμματισμό, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, αλλά είχε συνδυαστεί, με τη λειτουργία του Σπηλαίου και η βιωσιμότητά του ήταν εξασφαλισμένη, εάν η Επιχείρηση παρέμενε ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ κι αν είχε σωστή διοικητική οργάνωση, στοχευόμενη οικονομική διαχείριση καθώς συστηματική προβολή του Σπηλαίου! Μέγα ατόπημα της Κοινότητας Καστριών ήταν η υπαγωγή της, με τον Ν. «Καποδίστρια», στο Δήμο Κλειτορίας, που θα μπορούσε αυτή να είχε αποφευχθεί, γιατί η Κοινότητα Καστριών είχε σύμβαση με τον Ε.Ο.Τ. και αφετέρου η Κοινοτική Επιχείρηση είχε συσταθεί με περιουσιακά στοιχεία και δωρεές των Καστριωτών, που προστατεύονται από το Σύνταγμα. Δυστυχώς όμως κάποιοι αφελείς συγχωριανοί μου πίστευαν ότι, ο πρώτος «Καποδιστριακός» Δήμαρχος θα είναι Καστριώτης ….., όπως τους είχαν υποσχεθεί!!! Όταν αργότερα κατάλαβαν ότι, οι «επιτήδειοι» τους είχαν παραπλάνησει υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, δημοσιεύοντας στη «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ» ότι: «ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΑΝ».- Επισυνάπτω τα σχετικά δημοσιεύματα.
Η βασικότερη όμως αιτία της ματαίωσης ολοκλήρωσης του Ξενώνα, ώστε να είναι προσιτή η μίσθωσή του σε ιδιώτη, με σύμβαση παραχώρησης ήταν, η μετατροπή της Κοινοτικής Επιχείρησης Καστριών, από ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ, σε «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ», ώστε αυτή να μην έχει εμπορικό χαρακτήρα και να μη μπορεί να επενδύει τους πόρους της, στην παραπέρα αξιοποίηση του Σπηλαίου, στην ολοκλήρωση του Ξενώνα και στην εφαρμογή των λοιπών σκοπών, για τους οποίους είχε συσταθεί, αλλά να χρησιμοποιούνται για τις γενικότερες ανάγκες του Δήμου και για σκοπούς άσχετους με την Επιχείρηση Σπηλαίου! Η μετατροπή της σε «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ» έγινε με την με αριθμ. 313/2008 απόφαση Δ. Σ. του πρώην «Καποδιστριακού» Δήμου Κλειτορίας. Ενδεικτικά σημειώνω ότι, το δημοτικό Συμβούλιο Κλειτορίας, φόρτωσε στην, «Κοινωφελή Επιχείρηση Σπηλαίου», την Υπηρεσία «Βοήθεια στο Σπίτι» και το Λαογραφικό Μουσείο Κλειτορίας, που ήταν δραστηριότητες άσχετες, από τους σκοπούς της Επιχείρησης. Επίσης από το 1998 και εντεύθεν τα εκάστοτε διορισμένα από το Δήμο Διοικητικά Συμβούλια, αντί να δώσουν προτεραιότητα και από λόγους ηθικούς στην ολοκλήρωση του Ξενώνα, εκταμίευαν συνεχώς και επί χρόνια σημαντικά χρηματικά κονδύλια, από τους πόρους και από το αποθεματικό της «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ», για δημόσιες σχέσεις και χορηγίες παντού, με πολιτικά κριτήρια! Στη συνέχεια όντας, παραμονές εφαρμογής του Νόμου «Καλλικράτη», που προέβλεπε τη δημιουργία ενιαίου δήμου με έδρα τα Καλάβρυτα – στον οποίο οι Κλειτόριοι, ίσως και σωστά, δεν ήθελαν να υπαχθούν – απαίτησαν από το Δ.Σ. της Δημοτ. Επιχείρησης Σπηλαίου, να εγκρίνει ποσό 60.000€, από το αποθεματικό της Επιχείρησης -που ανερχόταν τότε στα 600.000€ – για να καλύψουν το ιδρυτικό κεφάλαιο άλλης μονομετομετοχικής Α. Ε, με την επωνυμία «Αρχαίος Κλείτωρ», που ήθελαν να ιδρύσουν, χωρίς την ύπαρξη της απαιτούμενης οικονομοτεχνικής μελέτης, η οποία (Α.Ε.) θα αναλάμβανε δήθεν τη λειτουργία του Ξενώνα Καστριών, και γιατί φυσικά του Σπηλαίου!!! Επειδή το Δ. Σ. της «Δημοτ. Επιχείρησης Σπηλαίου Καστριών», απέρριψε, ως μη νόμιμη, την απαίτηση του Δήμου, το Δημοτ. Συμβούλιο του τ. Δήμου Κλειτορίας, με την με αρ.57/2010 απόφασή του αντικατέστησε, τόσο το Δ.Σ. της παραπάνω Δ. Ε. Σπηλαίου, όσο και τον Νομικό της Σύμβουλο (Ν. Τζένο), διορίζοντας άλλους «υμετέρους»! Στη συνέχεια, το νεοδιορισμένο Δ. Σ., αφού ενέκρινε το ποσό των 60.000€, για το Δήμο, προχώρησε στην υπογραφή προγραμματικής σύμβασης μεταξύ: α) του υπό κατάργηση Δήμου Κλειτορίας, β) της Δημ. Επιχείρ. Σπηλαίου Καστριών, γ) της υπό σύσταση (ανύπαρχτης) μονομετοχικής Α.Ε. «Αρχαίος Κλείτωρ» και δ) «άκουσον – άκουσον», όχι του Δήμου Καλαβρύτων, στον οποίο επρόκειτο να υπαχθεί ο Δήμος Κλειτορίας, αλλά του Δήμου Φενεού, με σκοπό, δήθεν, την ολοκλήρωση του Ξενώνα Καστριών. Η λειτουργία όμως αυτού, δεν θα γινόταν από τη «Δημοτ. Επιχείρηση Καστριών», την οποία, όπως προανέφερα, «είχαν ευνουχίσει», μετατρέποντάς την σε κοινωφελή, αλλά, από τη νέα τους (στα χαρτιά βέβαια) αναπτυξιακή Α. Ε. «Αρχαίος Κλείτωρ». Το κωμικό της υπόθεσης ήταν ότι, οι δαπάνες ολοκλήρωσης του περιβόητου Ξενώνα, θα καλύπτονταν από το αποθεματικό της Δημοτ. Επιχείρ. Σπηλαίου Καστριών, από προγράμματα ΕΣΠΑ κ.ά. Οι υπόλοιποι τρείς «συνεταίροι», δηλαδή, η ανύπαρχτη Α.Ε. «Αρχαίος Κλείτωρ», και οι δύο Δήμοι Κλειτορίας και Φενεού, οι οποίοι με βάση τον Νόμο. «Καλλικράτη», τελούσαν υπό κατάργηση, θα ήταν…… «εγγυητές» εφαρμογής της παραπάνω «λεοντείου σύμβασης»!!! Η ίδια σύμβαση, προέβλεπε επίσης και η διάνοιξη του δρόμου Πλανηντέρου – Φενεού, προς ικανοποίηση και των Φενεατών!
Όλες οι παραπάνω αποφάσεις φυσικά, ύστερα από προσφυγή που άσκησε το καταργημένο Δ. Σ. της Δημοτ. Επιχείρησης Καστριών, κρίθηκαν από την Περιφέρεια Δ. Ελλάδος, παράνομες και καταχρηστικές και απορρίφτηκαν! Το αποτέλεσμα ήταν οι «επίδοξοι συνεταίροι» να μη μπορέσουν, να μοιραστούν τα «κέρδη»του Ξενώνα Καστριών, τον οποίο, ασφαλώς, ποτέ δεν είχαν στο μυαλό τους να ολοκληρώσουν, παρά μόνο και μόνο να εξανεμίσουν το αποθεματικό της Δημοτ. Επιχείρησης. Καστριών, για να μην καρπωθεί αυτό ο νέος Δήμος Καλαβρύτων!!!
Μετά όλα τα παραπάνω, οι Καστριώτες, εναπόθεσαν την πάσα ελπίδα τους, στο νέο διευρυμένο Δήμο Καλαβρύτων, από τον οποίο περίμεναν να σκύψει, με υπευθυνότητα όχι μόνο στο χρόνιο και σοβαρό πρόβλημα του Ξενώνα, αλλά στην παραπέρα αξιοποίηση και προβολή του περικαλλούς Σπηλαίου και στην υλοποίηση ορισμένων, έστω, από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Επιχείρησης. Παρόλα αυτά όμως, οι υπεύθυνοι του πολιτισμικού και προοδευτικού Δήμου Καλαβρύτων, αποδείχτηκαν, δυστυχώς, κατώτεροι των περιστάσεων! Αγνόησαν, περιφρόνησαν και απογοήτευσαν τους Καστριώτες, που διέθεσαν τις περιουσίες τους και μόχθησαν, τόσο για την αξιοποίηση του Σπηλαίου, όσο και για τη δημιουργία της Επιχείρησης! Κανένα ενδιαφέρον δεν έδειξαν, ούτε για τον Ξενώνα, ούτε και για το Σπήλαιο, ούτε για και για τις υπόλοιπες ανάγκες του χωριού, έστω ως ελάχιστη ηθική ανταμοιβή, για τη σημαντική περιουσία που «κληρονόμησαν» από τα Καστριά! Προχώρησαν στη συγχώνευση όλων των υφιστάμενων επιχειρήσεων και των τεσσάρων Δήμων (Καλαβρύτων, Κλειτορίας, Αροανείας και Δάφνης) σε μια, με την επωνυμία «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΟ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΣΤΡΙΩΝ»! Εκεί δηλαδή που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι!! Τελευταία το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο Καλαβρύτων, για να ανταμείψει τους Καστριώτες, για όσα πολλά πρόσφεραν στην αξιοποίηση του Σπηλαίου, όχι μόνο δεν έδωσε καμία αντιπαροχή, έστω ηθική, στην Κοινότητα Καστριών, και φυσικά στα υπόλοιπα δημοτικά διαμερίσματα, ανάλογα με τις προσφορές καθενός, όπως επιτάσσει το δίκαιο, δεν συμπεριέλαβε στο Δ.Σ. της Επιχείρησης, ούτε έναν εκπρόσωπο από τα καστριά!
Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι, θέλω να διευκρινίσω ότι, το παρόν, δεν γράφτηκε από κάποια διάθεση αντιπαλότητας, αλλά κατά επιταγή συνείδησης και μόνο από αγάπη στον τόπο μας. Αποτελεί δε τούτο κραυγή αγωνίας, για το αύριο της ιστορικής Επιχείρησης Σπηλαίου «Των Λιμνών» Καστριών, που ταυτίζεται όχι μόνο με το μέλλον του χωριού, αλλά και αυτό της ευρύτερης περιοχής, που τα πανέμορφα χωριά της ερημώνουν! Η επιχείρηση του Σπηλαίου Καστριών, δεν είναι απλά ένα δημιούργημα, με στερεή βάση και προοπτικές, αυτών που συνέλαβαν και υλοποίησαν την ιδέα, αλλά και των κατάλληλων ανθρώπων, που έχουν τις δυνατότητες, τη γνώση και το ταλέντο της δημιουργικότητας, να την κρατάνε ζωντανή και να ευδοκιμεί! Ίσως χάθηκαν πολύτιμα χρόνια και ευκαιρίες, ίσως κάποιοι να έμειναν εκτεθειμένοι , για πρωτοβουλίες που πήραν και για οράματα που έμειναν ανεκπλήρωτα. Δεν πειράζει όμως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…..»!
Γεώργιος Β. Γκλαβάς
Καστριά Καλαβρύτων
