Νοερά φέτος η ʺζήσηʺ των εκδηλώσεων αυτής της τόσο Ιστορικής, Ένδοξης, Περήφανης Μέρας…
Σαν η ώρα κι ο χρόνος τη ʺδοκιμασίαʺ σ’ όλο τον κόσμο μας έφερε…
Εκεί, στου σπιτιού τις μοναχές στιγμές, ανασκαλεύοντας το αρχείο μου, ήρθε πάλι η σκέψη κι αφέθηκε να ταξιδεύει στης νοσταλγίας τ’ όμορφα μονοπάτια!..
Μαζί μου, λοιπόν, για να θυμηθούμε εμείς και να γνωρίσουν οι νεότεροι, στ’ άρμα της ανάμνησης και της αναπόλησης…
«… 21η Μαρτίου… Μετά το μεσημέρι οι Καλαβρυτινοί κι άλλοι απ’ τα γύρω χωριά κι επισκέπτες ανηφόριζαν προς την ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας, όπου γινόταν η ʺΑναπαράστασηʺ με τη σύσκεψη των προκρίτων και των οπλαρχηγών στον περίβολο της Μονής κάτω από τον υπεραιωνόβιο πλάτανο κι ακολουθούσε η ορκωμοσία τους μπροστά από τον ιστορικό ναό ʺυπό τη σκέπηʺ του ιστορικού Λαβάρου και υπό τις ευλογίες του Π. Π. Γερμανού και όχι μπροστά από τον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Καλάβρυτα, που γίνεται τα τελευταία χρόνια (σωστή ημερομηνία, λάθος μέρος).
Μετέπειτα, όλος αυτός ο κόσμος, κατέβαινε στα Καλάβρυτα για να παρακολουθήσει τη μάχη, που γινόταν στην πλαγιά του ʺΝτάνουʺ, πάνω από την ʺΑγία Βαρβάραʺ, όταν οπλαρχηγοί και παλικάρια (με τη βοήθεια του στρατού) ξεχύνονταν, πυροβολώντας και αλαλάζοντας, άλλοι έφιπποι κι άλλοι πεζή, για να καταλάβουν κι απελευθερώσουν τα Καλάβρυτα, περνώντας από τα ʺπευκάκιαʺ και τους ʺΑγίους Αναργύρουςʺ για να καταλήξουν στο Ξενοδοχείο ʺΧελμόςʺ – τοποθεσία που βρισκόταν ο πύργος του Βοεβόδα των Καλαβρύτων – και αφού τον καταλάμβαναν κι αιχμαλώτιζαν τον Αρναούτογλου και τη συνοδεία του, πανηγυρικά, μέσω του κεντρικού δρόμου (σημερινού πεζόδρομου) κατέληγαν στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου τους παρέδιδαν στον οπλαρχηγό Γ. Λεχουρίτη για να τους εγκλείσει στον Πύργο του στο Λεχούρι.
Μετά τη Δοξολογία, που ακολουθούσε στον καθεδρικό ναό, στηνόταν από τους ʺεπαναστάτεςʺ και τον κόσμο τρικούβερτο πανηγύρι (χοροί και τραγούδια) συνοδεία της ʺΜουσικήςʺ μας και συμμετοχή των σχολείων.
Μια ολάκαιρη κοινωνία τόσα χρόνια!… μα τόσα χρόνια!… ζούσε και ζει, ένιωθε και νιώθει όμορφα, ευχάριστα, μεγαλόπρεπα την ιστορική μνήμη, περήφανα, με εθνική έξαρση, στης Δόξας το στερέωμα!
Αναπαράσταση της ορκωμοσίας δε γινόταν τότε στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα, και πολύ σωστά. Αυτό το πρόγραμμα τα τελευταία, αρκετά, χρόνια έχει καθιερωθεί. Μάλλον με το σκεπτικό, να το παρακολουθήσουν και οι ξένοι επισκέπτες και προσκυνητές. Σωστά…
Αλλά, δεν πρέπει να διευκρινίζεται, ίσως από τον τελετάρχη, ίσως από κάποιον, που ο Δήμος ορίζει… ότι αυτό, που βλέπουν (στις 25 Μαρτίου και στην Αγία Λαύρα) έτσι γίνηκε και σ’ αυτό το χώρο, αλλά στις 21 Μαρτίου κι ακολούθησε (την ίδια μέρα) η μάχη κι η απελευθέρωση των Καλαβρύτων; Η Πρώτη Απελευθερωθείσα Ελληνική Πόλη…
Πού να γνωρίζει ο κάθε επισκέπτης, ο κάθε ξένος, τις σωστές ημερομηνίες και τα πραγματικά γεγονότα!..
Δεν είναι χρέος και καθήκον μας, ώστε να αποκαθίστανται η αλήθεια;
Για αποφυγή της κάθε σύγχυσης, της κάθε απορίας, του κάθε προβληματισμού…
Όπως και να έχει…
ʺΣαν σήμερα, σαν σήμερα, ψηλά στην Άγια Λαύρα, / σκλαβιάς, ανεμοσκόρπισαν τα σύννεφα τα μαύρα!!!ʺ»…
(Απόσπασμα, Φ.τ.Κ., φύλλο Φεβρουαρίου 2017, σελ. 4)
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός,τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.
