Προλεγόμενα
Στην άχαρη εποχή των χαμηλών αναστημάτων και μηδενιστικών πνευματικών μορφών και των ακόμη χαμηλών προθέσεων του πνευματικού κόσμου της σύγχρονης Ελλάδος, στην πνευματικήν ανύψωση των Νέων, των Παιδιών μας, αλλά και κάθε Έλληνα, λοξοδρομώ και γράφω για τον φωτογράφο καλλιτέχνη Βασίλη Βαγενά, εποχής μετά Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εκεί στην Κλειτορία, στα ορεινά χωριά της Αχαΐας, ως απάντησιν μοναχική, αναγνώρισης του ταπεινού, αλλά μεγάλου, εις το έργο του.
Τούτο θεωρώ ως χρέος, εις τον Ελληνικόν Πολιτισμόν, ο οποίος υπηρετεί την κοινωνία και όλη την ανθρωπότητα.
Τα γράφω αυτά, γιατί έχω στο νού μου, τον Κ. Παλαμά, τον Βαλαωρίτη, τον Δροσίνη, τον Σουρή, τον Μωραϊτίνη, τον Κάλβο, τον Σολωμό και πολλούς άλλους, οι οποίοι με τις μεγαλειώδεις –Θεϊκές- , πνευματικές δημιουργίες των, προεκάλουν ρίγη πνευματικής και πατριωτικής εξάρσεως.
Βεβαίως δεν εννοώ ο,τι συλλήβδην όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι είναι μετριότητες.
Υπάρχουν υπέροχες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά το κατεστημένο του εκφυλισμού, εμποδίζει την προβολήν των και έτσι το πνευματικό σύγχρονο σκοτάδι είναι βαθύ.
Έως πότε όμως…
- Στην φωτογραφία εικονίζεται ο Κων-νος Αλ Κατσιάρης μαθητής -Γ- τάξεως Γυμνασίου Κάτω Κλειτορίας Καλαβρύτων σχολικού έτους -1963-1964-
‘Ο Συντάξας καί ’΄Αποστέλλων
Κατσιάρης Κων/νος
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Εις Βασίλειον Βαγενά, Φωτογράφον τής Πατρώας Γης μας,
τού Κώστα Κατσιάρη
Με την ευκαιρία που βρέθηκαν στα χέρια μου δυό φωτογραφίες τού θρυλικού, θα έλεγα, φωτογράφου μας Βασίλη Βαγενά καί την συγκίνηση που αμέσως μού προξένησε η γνώση λεπτομερειών από την ζωή του, όπως είχα την τιμή να μάθω από την κόρη του Θεώνη, παίρνω την ευκαιρία, να αναφερθώ στην ζωή καί το έργο αυτού τού σπουδαίου ανθρώπου, μοναδικής ευαισθησίας καλλιτέχνη καί, πάνω απ’ όλα, συμπατριώτη μας, ευπατρίδη τής Καλαβρυτινής γης μας…
Ο Βασίλης Βαγενάς, προικισμένος με ανησυχίες, γόνος τού Θεοδώρου και της Θεώνης, γεννήθηκε στα 1930, στο χωριό Πλανητέρο Καλαβρύτων καί από εκεί βρέθηκε στην Κλειτορία (1955), που είναι τόπος Μητρόπολης των χωριών. Από νεαρός, ο Βασίλης, με την κλίση στην φωτογραφία, επέλεξε το επάγγελμα τού φωτογράφου, κάτι που ήταν σπάνιο, όχι μόνον στην περιοχή τής Κατσάνας-Κλειτορίας, αλλά καί σε όλη την περιοχή Καλαβρύτων, όπου οι άνθρωποι θεωρούσαν ως πολυτέλεια κάθε καλλιτεχνική ενασχόληση. Παρ’ ότι υπήρχε αυτή η νοοτροπία, ο Βασίλης, γνήσιος ορεσίβιος, δεν δίστασε στιγμή. Έκανε τρόπο ζωής του, αυτό που συνηθίζουν οι πρωτοπόροι:
Κράτησε άσβεστη την φλόγα τού σκαπανέως, μ’ εκείνη την συναίσθηση ότι διατηρεί τον πολιτισμό στα δυσπρόσιτα καί φτωχικά μέρη μας. Συνεχιστής ενός άλλου σκαπανέως, τού Δημήτρη Σταματόπουλου, που υπηρέτησε την τέχνη τής φωτογραφίας, πρώτος αυτός, στο «ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟΝ «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ».
Όπως εκείνος, που τερμάτισε ευδόκιμα την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία, ακόμα περισσότερον ο Βασίλης Βαγενάς, από το 1955, μέχρι καί σήμερα (!), σε ηλικία πλησίστια στην 100ετία (!), παραμένει ακόμα πιστός στις κινητήριες δυνάμεις τής ζωής του, δύο σε αριθμό καί ισότιμες: Στην αγάπη γιά τα πάτρια εδάφη μας καί στην τέχνη του ! Πάντα Γενναίος, ως η φύτρα μας καί Ωραίος ως η ψυχή του. Αειθαλές σεμνό καί λαμπρό Υπόδειγμα επαγγελματία, πατριώτη καί ανθρώπου.
Θυμάμαι καλά το λογότυπον τού φωτογραφείου του, όπως αυτό διασώζεται αναλλοίωτο, ως τα σήμερα, αφού το έθετε με σφραγίδα επάνω σε κάθε έργο τού φακού του: «ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΒΑΣ. ΒΑΓΕΝΑ/ΚΑΤΩ ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ». Οι παλαιές φωτογραφίες με αυτήν την σφραγίδα τής τέχνης του, σήμερα αποτελούν πολιτιστική καί μνημειακή καταγραφή/μαρτυρία τής ιστορίας μας. Ανήκω δε στους τυχερούς εκείνους, που έχουν στα ερμάριά τους μιά εικόνα τής εποχής, διά χειρός καί τέχνης τού Βασίλη Βαγενά. Όπως καί μιά ακόμα παλαιότερη με λογότυπο: «ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ‘‘Ο ΑΠΟΛΛΩΝ,, Δ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ».
Θα είναι σημαντικόν γιά την ιστορία μας να εμφανίσουν οι απόγονοι τού Δ. Σταματόπουλου, ένα λεύκωμα από την φωτογραφική θητεία τού προγόνου τους, προκειμένου να διδαχτούν οι νεώτεροι την ιστορία μας, αλλά καί εκείνος να μείνει αείμνηστος, όπως αξίζει στην τεράστια προσφορά του, δεδομένου ότι επρόκειτο γιά άνθρωπο ταπεινό καί ευπροσήγορο, με ήπιον λόγο καί άμεμπτη ζωή. Ίσως εξ αιτίας αυτού να περιέπεσε το όνομά του στην λήθη. Η συμμετοχή σε αγριότητες καί εμφύλιο σπαραγμό, ήταν ικανή αιτία επωνυμίας ! Δυστυχώς.
Παραθέτω μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από το τεράστιο έργο τού Βασίλη Βαγενά, ώστε να εξάγει ο καθένας τα συμπεράσματά του, σχετικά με την απόδοση μιάς ιστορικής εποχής τού τόπου μας καί την καταγραφή της.
Σε ώρα καθήκοντος μέσα στο Φωτογραφικό Εργαστήριον του, που να σημειωθεί ότι εκτίσθηκε από τον ίδιον (!), καί μέσα στην κατοικία του, στην Κλειτορία (Βέργα). Ακμαίος νεαρός Ελληνικής τεχνοτροπίας, όμορφος σαν πλάτανος, αγαπημένος τών ανέμων τής φύσης. Πάντα πείσμων στην απόδοση καλαισθησίας καί σταθερά άοκνος στην καταγραφή κάθε εικόνας, στιγμής, προσώπου, τοπίου, που άξιζαν να διασωθούν.
Όμως παρ’ ότι ο Βασίλης έχει φωτογραφίσει πλήθος προσώπων, μικρούς καί μεγάλους, όπως καί την μητέρα μου Βασίλω Κατσιάρη, στο 1963, μαθητές καί δασκάλους, νεόνυμφους καί …παρηκμασμένους, ο ίδιος ελάχιστα απεικόνισε τον εαυτό του. Δείγμα ενός χαρακτήρα σταθερά προσηλωμένου στην υπηρεσία τής πατρίδας του, τών ανθρώπων της καί τού πολυκύμαντου βίου τους. Χάρις σε αυτήν την σταθερά κοινωνική του ματιά, έχουν διασωθεί καί παρεδόθησαν στο λεύκωμα τής πατρίδας μας, πλήθος από εικόνες που, ο ίδιος, εν τη σοφία του έκρινε πως άξιζε να διασωθούν. Καί τις διέσωσε. Ανήσυχος καλλιτέχνης καί με συναίσθηση ιερότητας τής αποστολής του, μάς παρέδωσε έγχαρτα (ΣΣ: επί χάρτου) ρίγη συγκινήσεων, κελλαρύζουσες μνήμες από το παρελθόν, πρόσωπα, που δεν σεβάστηκε ο χρόνος, αλλά τιμούμε εμείς οι απόγονοί τους.
Από τις κορυφές τού Χελμού, κάτω στην κοιλάδα τής Κατσάνας-Κλειτορίας με τον Αροάνιον και τον Λάδωνα, από τα πανώρια τών ορέων χωριά μας, ως τις κατάφυτες βουνοπλαγιές στο Κεφαλοχώρι τα Μαζέϊκα/Κλειτορία, ο Βασίλης ΜΑΣ, χαρίζει στην μνήμη μας ένα ταξείδι μέσα στον χρόνο αέναο, καί δη μακράς διαρκείας, αφού οι εικόνες του αγγίζουν καιρούς από τον -Β- Παγκόσμιον Πόλεμο (!) έως σήμερα. Και έως έχει ο Θεό;, αφού το αειθαλές Μάτι τού φωτογράφου μας, δεν θα «κλείσει» εύκολα.
Αγαπημένε μας φωτογράφε, άνθρωπε καί φίλε μου Βασίλη.
Μέσα από αυτές τις, φτωχές γιά το πρόσωπο καί έργο σου, γραμμές προσπάθησα να φωτίσω την ωραιότητα τής ψυχής σου καί το μεγαλείο τής Τέχνης που υπηρετείς.
Δεν θα παραλείψω καί μία ευχή, που αναβλύζει απ’ το μερίδιο ευγνωμοσύνης μου στην παρουσία σου:
Να έχης υγεία καί τίποτα να μη σού στερήσει τον πόθο σου να ατενίζεις τις φτερωτές οροσειρές του Χελμού μας, ούτε το χαμόγελο που διδάσκει η ματιά καί το έργο σου.
Να μείνεις ακμαίος, σαν δίδαγμα στους ατροφικούς καιρούς που μάς έτυχαν καί γενναίος στις εγκαταλελειμμένες επάλξεις, που οφείλαμε την αγρυπνία που παραλείψαμε.
Οι άνεμοι τής πατρίδας μας να σε νοιάζονται καί ο σεβασμός μου γονυπετεί στα χνάρια σου.
Και, ως επίλογο δημοσιεύω μία φωτογραφία μου, ως μαθητής -Γ- Τάξεως Γυμνασίου Κάτω Κλειτορίας Καλαβρύτων, σχολικού έτους -1963-1964- , από το καλλιτεχνικό χέρι του Φωτογράφου Β. Βαγενά, γιά μνήμες αγαθές και διαρκείς…
Νέα Σμύρνη Αττικής 9 Αυγούστου 2018,
Κώστας Κατσιάρης.
- Ευχαριστήρια επιστολή της κ. Θεώνης Βαγενά προς των κ Κώστα Κατσιάρη για τα καλά του λόγια
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ , ΠΟΛΎ ΤΟΝ ΚΎΡΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟ ΚΑΤΣΑΡΗ ΑΠΌ ΤΑ ΚΡΙΝΩΦΥΤΑ ΚΑΛΑΒΡΎΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΤΌΣΟ ΠΟΛΎ ΌΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ (ΠΑΤΈΡΑ ΜΟΥ) ΦΩΤΟΓΡΆΦΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΎ ΜΑΣ ΒΑΣΊΛΗ ΒΑΓΕΝΑ!! ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΈΤΣΙ ΠΆΝΤΑ ΔΗΝΑΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΆΝΤΑ ΚΑΛΆ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΆ ΤΟΥ!! ΜΕ ΠΟΛΎ ΕΚΤΊΜΗΣΗ Η ΚΌΡΗ ΤΟΥ ΘΕΏΝΗ!!!
